Buy Punjabi Books
₹249.00
₹295.00
₹295.00
₹299.00
₹295.00
₹375.00
₹220.00
₹899.00
₹295.00
Original price was: ₹319.00.₹259.00Current price is: ₹259.00.
₹399.00
ਦੁੱਖ ਆਦਮਖ਼ੋਰ ਹੁੰਦਾ
ਹੱਟਾ ਕੱਟਾ ਬੰਦਾ ਸਾਬਤ ਨਿਗਲ਼ ਜਾਂਦਾ
ਅਗਿਆਤ
ਮੈਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਲਹਿਜਿਆਂ ਸਮੇਤ ਯਾਦ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਬੱਸ ਮੈਨੂੰ ਅਪਣੀ ਇਸ ਆਦਤ ਤੋਂ ਬੜੀ ਨਫ਼ਰਤ ਏ..।
ਅਗਿਆਤ
ਲਿਆ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਮੱਲਮ ਲਾ ਦਵਾਂ.. ਸੱਟ ਵੱਜੀ ਹੋਊ ਮੇਰੇ ਚਾਵਾਂ ਨੂੰ ਠੋਕਰ ਮਾਰ ਕੇ..
ਅਗਿਆਤ
ਹੋਵੇ ਕਿੱਧਰੇ ਜੇ ਰੱਬ ਸੁਣਦਾ, ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਬਰ ਦੇ ਜਾਵੇਗਾ..
ਲੈਕੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਗੁਲਦਸਤਾ, ਕੀ ਹੁਣ ਕਬਰ ਤੇ ਆਵੇਂਗਾ..??
ਅਗਿਆਤ
ਹੋਵੇ ਕਿੱਧਰੇ ਜੇ ਰੱਬ ਸੁਣਦਾ, ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਬਰ ਦੇ ਜਾਵੇਗਾ..
ਲੈਕੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਗੁਲਦਸਤਾ, ਕੀ ਹੁਣ ਕਬਰ ਤੇ ਆਵੇਂਗਾ..??
ਦੋਸਤ ਵੱਧ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਨੇ ਅਕਸਰ ਹੁੰਦੇ ਵੀ ਨੇ ਪਰ ਪ੍ਰੇਮੀ ਘਟ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ
ਜਾਰਜ਼ ਗਾਰਡ ਬਾਇਰਨ
ਰੱਬ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸਾਜਿਸ਼ ਸੀ ਤੇਰਾ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣਾ, ਉਸਦੇ ਵੀ ਕੁਝ ਬਦਲੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ..
ਕਿਤਾਬ :ਮਹਿਬੂਬ ਤੋਂ ਕਾਤਲ
ਤੂੰ ਸੁਣਦਾ ਤਾਂ ਪਛਤਾਉਂਦਾ, ਗੱਲਾਂ ਜੋ ਤੇਰੀ ਤਸਵੀਰ ਨਾਲ ਕੀਤੀਆਂ ਮੈਂ।
ਅਗਿਆਤ
ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕਬਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦੇਖੀ ਹੈ
ਤਨ ਜਿਉਂਦਾ ਸੀ ਤਨ ਅੰਦਰ ਮੰਨ ਮੋਇਆ ਸੀ..
ਅੱਥਰੂ ਟੇਸਟ ਟਿਊਬ ਚ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖਾਂਗੇ
ਕੱਲ ਰਾਤੀਂ ਤੂੰ ਕਿਸ ਮਹਿਬੂਬ ਨੂੰ ਰੋਇਆ ਸੀ..!!
ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
ਅੱਖਰ ਅੱਖਰ ਕਿਤਾਬ ਸਿਖਾਏ… ਅਰਥ ਸਮਝਾਏ ਦੁਨੀਆਂ!!
ਚਿਹਰੇ ਪੜ੍ਹਨੇ ਉਮਰ ਸਿਖਾਏ… ਫ਼ਰਕ ਸਮਝਾਏ ਦੁਨੀਆਂ!!
ਅਗਿਆਤ
ਦਿਖਾਵੇ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਨਫ਼ਰਤ ਹੀ ਕਰ ਤੂੰ
ਮੈਂ ਸੱਚੇ ਜਸਬਾਤਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ
ਅਗਿਆਤ
ਸਮਝੌਤੇ ਨਹੀ ਪਸੰਦ ਮੈਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਜਾ ਫਿਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀ
ਅਗਿਆਤ
ਕਿੰਨਾ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਬਦ ਏ ਨਾ ਉਡੀਕ ਪਰ ਕਰਦਿਆਂ ਉਮਰਾਂ ਬੀਤ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਅਗਿਆਤ
ਵੇ ਇੱਕ ਹੀ ਦਿੰਦਾ ਚਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਤੂੰ ਧਰ ਦਿੱਤਾ ਲੱਖ ਤੇ ਲੱਖ ਦਾ ਕੀ ਕਰੀਏ
ਹਰਮਨਜੀਤ
ਕਈ ਵਾਰ ਇਨਸਾਨ ਚੁੱਪ ਰਹਿਕੇ ਜਿਆਦਾ ਗੱਲਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਅਗਿਆਤ
ਜਦ ਕੱਲ੍ਹਾ ਹੁੰਦਾ ਚੰਦਰਮਾ,
ਮੈਂ ਕੋਠੇ ਤੇ ਜਾ ਚੜਦਾ ਹਾਂ,
ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਬੁੱਕ ਭਰ ਲੈਂਦਾ,
ਮੇਰਾ ਦੁਖੜਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ..
ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਨੂੰ ਲੱਭਦਾ ਹਾਂ
ਜਾ ਕੇ ਹਸਪਤਾਲੀ ਬਹਿੰਦਾ ਹਾਂ,
ਮਦਦ ਕਰਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਮੇਰੇ ਲਈ ਤੈਨੂੰ ਮੰਗਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ..
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲੋ ਮੌਤ ਚੰਗੀ
ਜਿਹੜੀ ਵਿਛੜਿਆ ਨਾਲ ਮਿਲਾਵੇ
ਅਗਿਆਤ
ਛਾਪਾਂ ਛੱਲੇ ਮੋੜਣ ਲੱਗਾ ਰੱਖ ਲਈ ਏ ਤਸਵੀਰ ਵਗ਼ੈਰਾ
ਅਗਿਆਤ
ਨਾ ਦੇ ਭੇਤੀਆ ਐਨੇ ਲਾਰੇ ਲੰਮੀਆਂ ਉਮਰਾਂ ਵਾਲੇ,
ਮਰ ਕੇ ਇੱਕ ਹੰਢਾਈ ਏ ਹੁਣ ਦੂਜੀ ਕੌਣ ਹੰਢਾਏ?
ਅਗਿਆਤ
ਸਾਂਭਣ ਵਾਲੇ ਟੁਕੜੇ ਵੀ ਸਾਂਭ ਲੈਂਦੇ,
ਗੁਆਵਣ ਵਾਲੇ ਤਸਵੀਰਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਬੰਦੇ ਵੀ ਗੁਆ ਲੈਂਦੇ
ਅਗਿਆਤ
ਜਿਥੇ ਕਿਰਦਾਰ ਈ ਝੂਠੇ ਹੋਣ ਉਥੇ ਉਮਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਂਝਾਂ ਕਿਥੋਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਅਗਿਆਤ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਰੁਆਓਗੇ ਉਹ ਅੰਤ ਹੱਸ ਪਵੇਗਾ ਪਾਗਲ ਹੋ ਕੇ…
ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
ਪਹਿਲਾਂ ਮਨਾਉਣਾ, ਫਿਰ ਬੁਲਾਉਣਾ, ਫਿਰ ਚਾਉਣਾ ਛੱਡਿਆਂ ਓਹਨੇ,
ਇੱਕ ਦਮ ਅਸੀਂ ਉਸ ਤੋਂ ਜੁਦਾ ਨੀ ਹੋਏ।
ਅਗਿਆਤ
ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਨਰਾਜ਼ ਹੁੰਦਾਂ
ਰੱਬ ਮੇਰੇ ਨਾਲ
ਸੱਭ ਕੁੱਝ
ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਜੋ ਮੰਨ ਲਿਆ ਸੀ..
ਅਗਿਆਤ
ਤੂੰ ਜਾਣਾ ਸੀ ਇਹ ਤਾਂ ਤਹਿ ਸੀ
ਦੋ ਲਫਜ਼ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਸੀ
ਅਗਿਆਤ
ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਪਰ ਜਤਾ ਕੇ ਨਹੀਂ
ਫਿਕਰ ਕਰਦਾ ਪਰ ਦਿਖਾ ਕੇ ਨਹੀਂ
ਅਗਿਆਤ
ਅੱਖਰ ਖਾ ਰਹੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ,
ਦੱਸ ਏਨਾ ਨੂੰ ਪਾਲਾਂ ਕੇ ਲਿਖ ਛੱਡਾ ?
ਅਗਿਆਤ
ਕੁਝ ਚੀਜਾ ਕਦੇ ਵੀ ਪੁਰਾਣੀਆ ਨਹੀ ਹੋਈਆ,, ਜਿਵੇ ਤੇਰੀਆ ਯਾਦਾ ਨੇ..
ਅਗਿਆਤ
ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦਿਲਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਲਾਹ ਲਈਏ..
ਚੱਲ ਬਹਿ ਕੇ ਗੱਲ ਮੁਕਾ ਲਈਏ।
ਅਗਿਆਤ
ਜਦ ਮੈ ਦੇਖਾ ਔਗੁਣ ਆਪਣੇ ਕੁਝ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਲੇ ਨਾ
ਅਗਿਆਤ
ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਚੰਨ ਨਾਲੇ ਤਾਰੇ ਵੀ ਉਦਾਸ ਨੇ..
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਈ ਉਦਾਸ ਨੇ..
ਅਰਜਣ
ਆਪ ਰੋਗੀ ਹੋ ਗਿਆ ਇਕ ਮੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਹਕ਼ੀਮ, ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਬੀਮਾਰ ਦੀ ਤੀਮਾਰਦਾਰੀ ਕਰਦਿਆਂ।
ਵਿਜੇ ਵਿਵੇਕ
ਸੱਜਣਾ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨੀ ਕੀਤੀ ਸੱਜਣਾ ਨੇ.. ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਾਡੀ ਹੱਲ ਨੂੰ ਕੀਤੀ ਸੱਜਣਾ ਨੇ..।
ਅਗਿਆਤ
ਫੋਨਾਂ ਤੇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਅੱਜ ਕੱਲ ਉਹ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਜੁਲਫਾਂ ਹਟਾਉਣਾ ਦਾ ਜਮਾਨਾ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ।
ਅਗਿਆਤ
ਉਦਾਸ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ
ਅਗਿਆਤ
ਕਾਸ਼ ਤੂੰ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ, ਤੇ ਕਾਸ਼ ਏ ਕਾਸ਼ ਕਾਸ਼ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ।
ਅਗਿਆਤ
ਐਵੇਂ ਤੇਰਾ ਮਿਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਜੁੜ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਟੁੱਟਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਸੀ |
ਡਾ ਜਗਤਾਰ
ਰੁਕਣ ਵਾਲਾ ਹੱਲ ਲੱਭਦਾ ਏ,
ਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਬਹਾਨੇ..
ਅਗਿਆਤ
ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਚ ਥੋੜਾ ਫ਼ਰਕ ਹੁੰਦੈ..
ਕੋਲ ਹੋਣ ਤੇ ਕੋਲ ਹੋਣ ਚ ਫ਼ਰਕ ਹੁੰਦੈ..
ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ? ਚਾਹੁਣ ਚਾਹੁਣ ਚ ਫ਼ਰਕ ਹੁੰਦੈ..
ਸਮਝ ਪਾਉਣ ਤੇ ਸਮਝ ਪਾਉਣ ਚ ਫ਼ਰਕ ਹੁੰਦੈ..
ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ ਉਹ ਨਕਾਬ ਵਿੱਚ ਏ
ਨਈਂ ਤੇ ਮਹਿਫ਼ਲ ਫੜਕ ਨਾ ਜਾਵੇ ।
ਤਜੱਮੁਲ ਕਲੀਮ
ਮੈਂ ਸਬਰ ਕਰ ਲਊਂ ਤੈਨੂੰ ਪਾਉਣ ਲਈ
ਤੂੰ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਨੀ ਹੋਏਂਗਾ ।
ਅਗਿਆਤ
ਮੈਂ ਉਹ ਵੇਲਾ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਏ ਜਦ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਪੜ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਚੀਕਾਂ ਵੀ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਆ
ਅਗਿਆਤ
ਤਰੀਫਾ ਦਿਨ ਬਣਾਉਦੀਆ ਨੇ ਤਾਨੇ ਜਿੰਦਗੀ
ਅਗਿਆਤ
ਜਿੱਥੇ ਆਸਰਾ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਹੋਵੇ ਉੱਥੇ ਹੋਰ ਆਸਰਿਆਂ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਆ…
ਅਗਿਆਤ
ਆਪ ਰੋਗੀ ਹੋ ਗਿਆ ਇਕ ਮੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਹਕੀਮ,
ਇਸ਼ਕ਼ ਦੇ ਬੀਮਾਰ ਦੀ ਤੀਮਾਰਦਾਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ।
ਵਿਜੇ ਵਿਵੇਕ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਇਹ ਰਾਜ ਕੁੜੇ..।
ਨੀ ਖਾਲੀਪਨ ਜਿਹਾ ਹੋਇਆ ਤੇਰੇ ਬਾਅਦ ਕੁੜੇ..।
ਨਿਰਵੈਰ ਪੰਨੂ
ਤੇਰਾ ਹੋਣਾ
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਲਾਜ਼ਮੀਂ
ਜਿਵੇਂ ਬੰਦ ਕਮਰੇ ਨੂੰ
ਰੌਸ਼ਨਦਾਨ
ਮੇਰੀ ਜਾਨ !!!
ਕਿਰਤ
ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੀਆਂ ਖ਼ੈਰਾਂ ਨੇ..
ਸਿਰਨਾਵੇਂ ਕੀ ਦੱਸੀਏ,
ਕਿਹੜਾ ਪੱਕੀਆਂ ਠਹਿਰਾਂ ਨੇ..
ਸੁਲਤਾਨਾ ਬੇਗ਼ਮ
ਲਿਪਟ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਰੋਇਆ ਤੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ਤੂੰ ਤਾਂ, ਬਿਰਖ ਉਹ ਅੱਜ ਤਕ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ਸਿਸਕਦਾ ਮੈਨੂੰ।
ਵਿਜੇ ਵਿਵੇਕ
ਹੰਕਾਰ ਜ਼ਮੀਰ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੰਦਾ.. ਤੇ ਆਕੜ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ
ਅਗਿਆਤ
ਕੁਝ ਲੋਕ ਸਮਝਦੇ ਨੇ ਬਸ ਏਨਾ ਕੁ ਰਾਗ ਨੂੰ.. ਸੋਨੇ ਦੀ ਜੇ ਹੈ ਬੰਸਰੀ ਤਾਂ ਬੇਸੁਰੀ ਨਹੀਂ |
ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਉਹ ਤੜਪੇ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ
ਰੱਬਾ ਉਹਦੀ ਅੱਖ ਚੋਂ ਹੰਝੂ ਵੀ ਨਾ ਡਿੱਗੇ
ਅਗਿਆਤ
ਜੁਦਾ ਜਦ ਵੀ ਕਰੇਂਗਾ ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ,
ਇਹ ਇਲਜ਼ਾਮ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਨੀ ਆਉਣਾ ਕਦੇ ।
ਅਗਿਆਤ
ਦੁਖੀ ਮਨੁੱਖ ਦਾ
ਸੰਸਾਰ ਵੀ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
Wittgenstein
ਧੋਖੇ ਦੀ ਇੱਕ ਖਾਸੀਅਤ ਏ,
ਇਹਨੂੰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਹੈ ਹੁੰਦਾ ।
ਕਿਤਾਬ – ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਲੋਕ
ਜੋ ਇੱਕੱਲੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗਦੇ
ਰਫ਼ੂ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਆਪਣੀ ਉਧੜੀ ਹੋਈ ਆਤਮਾ ।
ਅਗਿਆਤ
ਇੱਕ ਗੱਲ ਚੁਭਦੀ ਐ, ਕਿ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਕਦੇ ਆਪਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੇ ।
ਅਗਿਆਤ
ਜਿਹੜੀ ਚੱਲਜੇ ਸਿੱਧੇ ਤੇ, ਉਹ ਚਲਾਕੀ ਕਾਹਦੀ ।
ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲਾ
ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਜੇ ਉਸਨੇ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਨਹੀਂ
ਜਖ਼ਮ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਤਿਓਂ ਮਿਲੇ ਹੋਣਗੇ।
ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਪਹਿਚਾਣਦੀ ਏਂ ਨਾ
ਮੇਰਾ ਮੁਖ ਸਿਆਣਦੀ ਏਂ ਨਾ
ਬੜੀ ਮੁਹੱਬਤ ਸੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ
‘ਸੀ’ ਦਾ ਮਤਲਬ ਜਾਣਦੀ ਏਂ ਨਾ ।
ਸੰਦੀਪ ਔਲਖ
ਚੇਤਾ ਤੇਰਾ ਆਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਹੀ ਚੀਸ ਨਹੀਂ ਹੈ ।
ਦੇਬੀ ਮਖ਼ਸੂਸਪੁਰੀ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ, ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੀ ਲਿਹਾਜ਼ ਕਰੇ..
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਗ਼ੈਰ ਕੋਈ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਰਾਜ ਕਰੇ..
ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਏ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਤਾਂ ਮਰਜੀ ਏ..
ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰੇ..
ਛੱਪੜਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰੀ ਛੱਲਾਂ ਕਿੱਥੇ ਬਣਦੀਆਂ ਨੇ,
ਦੂਜੀ ਵਾਰੀ ਪਹਿਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਿੱਥੇ ਬਣਦੀਆਂ ਨੇ..
ਡੀਨ ਵੜਿੰਗ
ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਮਨ ਝੀਲ ਵਾਂਗ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਏ
ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੁਹੱਬਤਨੁਮਾ ਵੱਟੇ ਨਾ ਮਾਰੋ ।
ਅਨਮੋਲਪ੍ਰੀਤ
ਉਹ ਬਦਲੇ ਤਾਂ ਇੰਝ ਬਦਲੇ
ਜਿਵੇਂ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਚ” ਮੌਸਮ ਬਦਲੇ
ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਕਿੰਝ ਬਦਲੇ
ਉਹ ਤਾਂ ਲੈ ਰਹੇ ਬਦਲੇ
ਪਹਿਲਾਂ ਨਜ਼ਰਿਆ ਬਦਲੇ ਫੇਰ ਅੱਖ ਬਦਲੇ
ਹੌਕੇ ਸਾਥੌ ਵੱਖ ਬਦਲੇ
ਪਹਿਲਾਂ ਹੱਕ ਬਦਲੇ ਫੇਰ ਸੱਚ ਬਦਲੇ
ਸਾਡੀ ਵਾਰੀ ਗਲੀ ਦੇ ਕੱਖ ਬਦਲੇ
ਅਗਿਆਤ
ਨੀਵੀਂ ਸੁੱਟੀ ਫਿਰਦਾ ਏ
ਇੱਜ਼ਤ ਵਾਲਾ ਲਗਦਾ ਏ ।
ਤਜੱਮੁਲ ਕਲੀਮ
ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਬਿਨਾ ਕਾਹਦੇ ਹੁਸਨਾਂ ਦੇ ਰੁਤਬੇ
ਕਰੇ ਨਾ ਤਰੀਫ਼ ਕੋਈ ਦੇਖ ਲਿਓ ਪੁੱਛ ਕੇ ।
ਅਰਜਨ
ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਮਝਿਆ ਸੀ ਜਦ ਵੇਲ ਬਣਕੇ ਸਹਾਰਾ ਲੈਣ ਆਈ ਸੀ ਓਹ ..
ਬਦਕਿਸਮਤ ਨਿਕਲਿਆ ਮੈਂ ਤੇ ਓਹ ਅਮਰ ਵੇਲ ਨਿਕਲੀ…
ਤੇਜਿੰਦਰ
ਵਾਸਨਾ ਖਿੱਚਦੀ ਹੈ
ਪ੍ਰੇਮ ਆਜ਼ਾਦ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ।
ਪਰਵਿੰਦਰ
ਜੁਲਫਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਯਾਦ ਨੀ ਆਉਣੀ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਹਾੜ੍ਹ ਹੰਢਾ ਨੀ ਲੈਂਦਾ,
ਤੂੰ ਵੀ ਅੜਿਆ ਕਦਰ ਨੀ ਪਾਉਣੀ ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਗਵਾ ਨੀ ਲੈਂਦਾ ।
ਅਰਜਨ
ਮੋਹ ਚ ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ ਸ਼ਖਸ਼ ਕਦੇ ਮੁਹੱਬਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ।
ਅਗਿਆਤ
ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਦਿਲ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ ਕਿ
ਕੋਈ ਸੁਣੇ ਤੇ ਬੱਸ ਸੰਭਾਲ ਲਵੇ ।
ਖੁਸ਼ਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ
ਮੈਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ
ਝੱਟ ਫੇਰ ਲੈਂਦਾ ਅੱਖਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸਬਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ ।
ਅਨਮੋਲਪ੍ਰੀਤ
ਸੋਚ ਕੋਈ ਮਿਹਣਾ ਜੋ ਜਾਇਜ ਲੱਗੇ,
ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਚ ਕਮੀ ਸੀ ਇਹ ਮੈਂ ਨੀ ਮੰਨਦਾ ।
ਅਗਿਆਤ
ਫਿਰ ਘੁੰਮ ਘੁੰਮਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਇੰਝ ਬਰਸੀ ਤੂੰ,
ਜਿਓਂ ਸਦੀਆਂ ਪਿੱਛੋਂ ਮੀਂਹ ਪੈਂਦਾ ਏ ਟਿੱਬਿਆਂ ਤੇ ।
ਸਿੱਧੂ ਮੂਸੇਵਾਲਾ
ਤੈਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਜੋ ਵੀ ਖੋਵੇ,
ਓਸ ਬੰਦੇ ਤੇ ਲਾਹਨਤ ਹੋਵੇ..
ਸਿਮਰ ਗੋਜ਼ਰਾ
‘ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗਾ’ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ,
ਮਰ ਜਾਣੇ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਤੇ ਸਈ, ਮਰਿਆ ਏ ?
ਤਾਹਿਰਾ ਸਰਾ
ਆਪਣਾ ਸੱਚ ਬੰਦਾ ਆਪ ਲੱਭਦਾ ਏ ।
ਬਲਵੰਤ ਗਰਗੀ
ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਪਿਛਲਾ ਭੁੱਲਣਾ ਏਦਾਂ ਜਿਉਂ
ਵਰਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛੇ ਮਹੀਨਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਡੀਨ
