ਨਿਰਮਲ ਦੱਤ

ਡਰ ਦਾ ਇਹ ਭੇਤ ਪਾ ਲਿਆ ਹੈ ਮੈਂ:
ਡਰ ਦੇ ਡਰ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਲਿਆ ਹੈ ਮੈਂ
ਹੁਣ ਨੇ ਬੇ-ਅਸਰ ‘ਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ
ਇੱਕ ਸੂਰਜ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ ਮੈਂ |

ਫੁੱਲ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ ਨੇ ਮੋਹ ਲਈ ਤਿੱਤਲੀ
ਫੁੱਲ ਦੇ ਰੰਗ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਤਿੱਤਲੀ
ਹੋ ਕੇ ਪੱਤਝੜ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਬੇ-ਪਰਵਾਹ
ਇੱਕ ਸੁਪਨੇ ‘ਚ ਖੋ ਗਈ ਤਿੱਤਲੀ |

ਤੈਨੂੰ ਜੇ ਖ਼ੁਦ ‘ਤੇ ਏਤਬਾਰ ਨਹੀਂ
ਤੇਰੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਕੋਈ ਉਪਚਾਰ ਨਹੀਂ
ਆਪਣੀ ਵਿੱਸਰੀ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਯਾਦ ਤਾਂ ਕਰ
ਤੇਰੀ ਤਾਕਤ, ਤੇਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਕੋਈ ਪਾਰ ਨਹੀਂ |

ਭਗਵੇਂ, ਕਾਲ਼ੇ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠੇ, ਲੱਗਦੇ ਬੜੇ ਸਿਆਣੇ
ਨਾ ਇੱਕ ਨੂੰ ਕੋਈ ਖੋਜ-ਖ਼ਬਰ ਹੈ, ਨਾ ਕੁਝ ਦੂਜਾ ਜਾਣੇ
ਜੀ ਕਰਦੈ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਲੋਕੀ ਕਹਿਣ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ
ਮਿਹਨਤ ਹੈ ਤਾਂ ਭਰਨ ਪੰਘੂੜੇ, ਤਾਂਹੀਂਓਂ ਉੱਗਦੇ ਦਾਣੇ |