Amrita Pritam

ਦੀਵਾ ਇੱਕ ਜਗਦਾ ਪਿਆ ਏ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਵਾਦੀ ਵਿਚਘੋਰ ਚੁਪ ਚਾਨ ਹੈਉਂਝੇ ਦੀ ਉਂਝੇ ਮੈਨੂੰਤੇਰੀ ਪਹਿਚਾਨ ਹੈਮੂੰਹ ਤੇਰਾ ਮਘਦਾ ਪਿਆ

ਤੇਰਾ ਇਸ਼ਕ, ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦਾਮੁਹਤਾਜ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ! ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਧੂੜ ਬੜੀ ਗਾੜ੍ਹੀ ਜਹੀ ਹੁੰਦੀ ਏਮੈ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਆਖਦੀਧੂੜ

ਕੌਲਾਂ ਭਰੀ ਸਵੇਰ ਹੈ ਮੇਰੀਰਾਤ ਮੇਰੀ ਇਕਰਾਰਾਂ ਵਾਲੀ,ਮੈ ਹਾਂ, ਵਾਜ ਮੇਰੀ ਧਰਤੀ ਦੀਇਹ ਧਰਤੀ ਦੀ ਬਾਤ ।ਮੇਰੀ-ਇਕਰਾਰਾਂ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ।